Uwielbiam ładne rzeczy. Ale zdecydowanie jeszcze bardziej czuję się zadowolona, gdy dane ubranie w przyjemny sposób otula moje ciało, a ja mogę czuć się pewnie, wiedząc, że jakościowo to także dobry wybór. Tak jest w przypadku kaszmirowego swetra, który Wam dziś prezentuję. To jeden z najbardziej miękkich, jakie do tej pory znalazły się w moim posiadaniu! Co prawda, jest to model vintage, ale gdybym zobaczyła go na żywo w oryginalnej cenie uznałabym, że jest jej wart (wierzę, że była to nie mała kwota). Jedyny minus tego modelu można również zaliczyć do zalet - z jednej strony rękawy o długości trzy-czwarte nie ogrzeją całych ramion, ale patrząc na ten aspekt nieco inaczej - ta długość optycznie wysmukla sylwetkę. Często zdarza mi się stosować tę prostą sztuczkę, szczególnie w przypadku koszul. Do swetra dobrałam spodnie garniturowe w paski. Jakiś czas temu znalazłam pasującą do nich marynarkę, dlatego spodziewajcie się wpisu z obiema rzeczami jednocześnie, przedstawionymi w formie garnituru. Tak, garnitur wcale nie musi zostać nabyty jako komplet. Wiem, że czasem ciężko jest dopasować wzór, jednak w sytuacji, gdy decydujemy się na spodnie i żakiet, których zaletą jest czysty kolor - staje się to jak najbardziej możliwe, chociaż w przypadku nadruków też może się tak zdarzyć.
Zdecydowałam się również na odkurzenie dawno nienoszonej przeze mnie broszki. Tego typu akcent nadaje ubraniom swego rodzaju klasy. Gdzieś z tyłu głowy plączą mi się marzenia o jakże popularnej obecnie broszce od Chanel - może kiedyś uda mi się uzbierać wystarczającą sumę. Uważam, że ta ozdoba powoli staje się już prawdziwym klasykiem, może nawet ikoną jeżeli chodzi o przypinki.
Ostatnio uświadomiłam sobie również, jak często sięgam po kolczyki\w formie kół. Mam...trzy pary takich, ale spokojnie - każda jakoś się od siebie różni. :) Oczywiście, każda z nich jest srebrna. Odkąd otrzymałam od babci wisiorek z moim inicjałem w tym właśnie odcieniu, noszę jedynie pasującą do niego biżuterię. Jestem sentymentalna, dlatego nie wyobrażam sobie, aby go nie nosić. :)
To wszystko, co dla Was dzisiaj przygotowałam. Pogoda jest na tyle (nie)zimowa, że robienie zdjęć na zewnątrz nie jest zbyt wielkim wyzwaniem... trzeba to wykorzystać. :) Mam nadzieję, że udało mi się Was zaciekawić.
Dziękuję za poświęcony czas i pozdrawiam!

Cześć!
Tegoroczne wyprzedaże zbliżają się już do końca. Dokładnie wczoraj postanowiłam wybrać się na małą wycieczkę po sklepach w poszukiwaniu jak najbardziej przecenionych perełek. Tak się stało, że do domu wróciłam z kilkoma (wymarzonymi) dodatkami. Przyznaję, że wszystkie z nich chciałam nawet nabyć po standardowej cenie, jednak ostatecznie cieszę się, że tego nie zrobiłam (nawet jeżeli pierwotne kwoty nie były zawrotne). Przy okazji pobytu w mieście postanowiłam wybrać się na poszukiwania idealnej jedwabnej apaszki. Planowałam zamówić jakąś przez internet, co jednak okazało się zbędne - dorwałam ciekawy model w sklepie vintage za śmieszne pieniądze. Od razu zachciało mi się ćwiczyć różne sposoby wiązania. :)
Pierwszym łupem widocznym na zdjęciach jest bransoletka ze sklepu New Yorker. Pierwotnie kosztowała niecałe osiemnaście złotych. Już kilkukrotnie przechodziłam obok niej z myślą „czy jest mi niezbędna?". Cena oryginalna również nie była wygórowana, jednak coś odwodziło mnie od podejścia do kasy. Zastanawiałam się, czy ja w ogóle noszę bransoletki. Miałam już dwie i sięgałam po nie stosunkowo rzadko. Ostatecznie podjęłam decyzję - nabyłam ową ozdóbkę za 9,95. Ha!
Moim drugim nabytkiem z powyższego sklepu są długie kolczyki, które jednak nie wpasowały się w dzisiejszy strój, dlatego pokażę Wam je innym razem. To była jeszcze większa okazja - ich cena zmalała do 4,95. Czyż to nie zachęca? :)
O tym zakupie z Bershki nawet nie marzyłam. To znaczy... nie marzyłam o takiej okoliczności. Od początku: przechadzając się na początku sezonu po sklepie zauważyłam intrygującą opaskę do włosów. Ponownie, kilkukrotnie chciałam podejść z nią do kasy. Jej cena wynosiła niecałe trzydzieści złotych. Cena standardowa, ale warto napomknąć, że mam w swoich zbiorach już kilka tego typu ozdób. W końcu o niej zapomniałam. Wczoraj będąc w Bershce rozglądałam się za paskiem. W pewnym momencie, po dostrzeżeniu opaski z perłami pomyślałam, że może i ta, nad którą się zastanawiałam nadal jest w ofercie. Była! I to przeceniona! Od razu ją porwałam. :) Teraz kosztowała tylko 15,90 - no proszę. Czasem warto poczekać. :)

Decydując się na zakup nowych rzeczy zwracamy uwagę na różne aspekty. Cena, unikatowość, jakość, to, czy będziemy często po dane ubranie/dodatek sięgać – te wszystkie zagadnienia należy przemyśleć, aby później nie żałować wyboru. Ogólnie przyjęło się mówić, że za sezonowe trendy nie warto przepłacać. Tak, zgodzę się z tym. Jednak uważam, że czasem dobrze skusić się na jakiś mniej oczywisty element. Nawet największa klasyka może nam się znudzić. Co wtedy? Otóż, wcale nie trzeba wyrzucać połowy zawartości szafy. Czasem wystarczy tylko jeden nietuzinkowy dodatek. To może być cokolwiek. Zarówno intrygująca torebka, masywna brosza, czy bogato zdobiona bluzka (kiedy na co dzień sięgamy po gładkie materiały) mogą urozmaicić nasze modowe zasoby. Na moim przykładzie chciałabym pokazać Wam, jak w łatwy sposób można doszukać się „tego czegoś”, co odmieni garderobę.
Zacznę od tego, że ostatnimi czasy coraz chętniej sięgam po minimalistyczne ubrania bez wzoru. Nie to, że neguję printy, po prostu takie wydają mi się najbardziej uniwersalne. Za to chętnie bawię się kolorem. Stąd też w mojej szafie wełniany golf w zielonym odcieniu, fioletowa koszula, czy pomarańczowy sweter. Może nie posiadam całej feerii barw, ale te, na które się zdecydowałam doskonale służą mi jako odmiana, gdy biel, beż i brąz już mnie znudzą.
Drugim motywem, o jaki wzbogacam swoją szafę są wzory. Może to być zarówno klasyczna krata, charakterny print zwany paisley, kwiaty, grochy, czy cokolwiek innego. Chodzi po prostu o to, aby dopasować je odpowiednio do bazy garderoby, jaką tworzą gładkie tkaniny. Jeżeli tak jak ja lekko obawiacie się łączenia wzorów, mogę zaproponować Wam wybór  tylko jednego, o który poszerzycie ubiór konkretnego dnia.
Dodatkowe warstwy, jak na przykład kamizelki, swetry, rozpięte koszule także mogą nadać charakteru codziennemu strojowi. Kiedy zaczynam się nudzić konkretnym połączeniem, staram się dobrać do niego właśnie kolejną warstwę. Taka rzecz nie musi posiadać wzoru, wystarczy, że będzie pasować do reszty (uwaga – czasem kontrasty też są dobrą opcją).  Takie nakładanie na siebie ubrań posiada również inną zaletę – w zimne dni może nas nieco ogrzać.
Jak widzicie, nie tylko akcesoria, takie jak biżuteria, czy torebki mogą odmienić garderobę. Wcale nie trzeba trudu, aby urozmaicić pozornie nudny strój, wystarczy dać się ponieść wyobraźni. Zabawa strojem jest w tym przypadku jak najbardziej wskazana. Sama chętnie daję się jej ponieść i Wam polecam to samo!

Dzisiaj chciałabym podzielić się z Wami moimi przemyśleniami powstałymi po próbach z metodą stylizacji włosów przez nawijanie na palec. Finger coils - bo o tym mowa - polega na zakręcaniu pojedynczych pasm pokrytych stylizatorem wokół palca w kierunku, w którym kręcą się one naturalnie. Przed rozpoczęciem procedury należy zadbać o to, aby loki były rozczesane i dokładnie pokryte produktem. Osobiście wolę nawijać kosmyki na środkowy palec, chociaż są i tacy, którzy preferują wykorzystywać w tej roli palec wskazujący, co także jest poprawne. Stylizator, jaki wybieramy powinien zapewniać jak najlepszy poślizg, który ułatwi czynność. Samo kręcenie włosów jest czasochłonne, co może przyczyniać się do zniechęcenia. Mimo to, metoda ta daje możliwość uzyskania pięknych spiral, które staną się udoskonaloną wersją naszych naturalnych loków. Metoda finger coils nie zakręci włosów prostych - o tym warto pamiętać.

Po tym krótkim objaśnieniu odnośnie do samego sposobu stylizacji chciałabym pokazać Wam jakie rezultaty osiągnęłam. Przyznaję, że spodziewałam się czegoś więcej, ale raz na jakiś czas chętnie poświęcę nieco więcej czasu na układanie fryzury. :)

Od zeszłego roku jestem zakochana... w futrze z dzisiejszego wpisu. ;) Uwielbiam to, jak przyjemne jest ono w dotyku. Chętnie opatulam się tym czarnym futrzakiem, kiedy pogoda mi na to pozwala. Przyznaję, że w zimie najbardziej lubię chyba możliwość ubierania się warstwowego. Koszula, sweter, na to płaszcz... i od razu cały strój zyskuje na kreatywności. Moim zdaniem, o tej porze roku jak najbardziej można ubrać się jednocześnie stylowo i ciepło - właśnie dzięki warstwom. Do ich budowania mogą posłużyć nam różnorodne elementy - marynarki, kardigany, kamizelki, jednak to tylko przykłady. Okazuje się, że w modzie jedynym, co w dzisiejszych czasach nas ogranicza jest własna wyobraźnia. Tak, obecnie niemal wszystkie stylizacyjne chwyty są dozwolone.
Aby uniknąć modowego faux pas warto skupić się na zachowaniu proporcji. Dobrym rozwiązaniem wydaje się łączenie cienkich rzeczy ze sobą. Dla rozjaśnienia o co mi chodzi - pod średniej grubości sweter lepiej włożyć koszulę z cieńszej tkaniny, aby uniknąć efektu puchatej kulki. Rozpinane kardigany i marynarki mogą być cięższe, jednak spód powinien być nieco lżejszy, aby zachować proporcje. Kamizelki również lepiej prezentują się w połączeniu z mniejszej grubości topami, niezależnie, czy są to eleganckie bluzki, czy mniej grzejące swetry. W skrócie można podsumować te zasady w ten sposób: umiar i zdrowy rozsądek pozwolą nam na umiejętne komponowanie stroju.
Pomimo tego, że w warstwy łączymy raczej lżejsze rzeczy, wciąż może nam być ciepło w chłodniejsze dni. Kiedy wybieramy cienkie elementy możemy pozwolić sobie na zakładanie ich na siebie - t-shirt pod sweter, sweter pod marynarkę, marynarkę pod kurtkę. Z doświadczenia wiem, że takie zestawienia mogą okazać się bardzo praktyczne. Odpowiednio skompletowane warstwy nie ujmują nam wygody. Oczywiście, niektóre z nich mogą nie być widoczne na pirwszy rzut oka, jednak i tak spełnią swoją rolę.
Dajcie znać, czy i Wy cenicie sobie warstwowy ubiór w zimie? I czy dostrzegacie jego stylizacyjny potencjał? Czekam na odpowiedź. :)
Pozdrawiam!

Mała czarna to bezkonkurencyjna królowa każdej szafy - jest szykowna, kobieca, ale przy tym uniwersalna. Tyle ile jest kobiet na świecie, tyle znajdziemy idealnych krojów tej sukienki. Dzisiaj swój debiut na blogu ma moja interpretacja tego nieśmiertelnego trendu. Jest to wersja ze sztucznej skóry ozdobiona dżetami. Zadziwiająco miękki materiał sprawia, że ubranie to jest przyjemniejsze w noszeniu. Krój, który wybrałam cechuje prostota i brak wcięcia w talii. Jak możecie zauważyć, zdecydowałam się na połączenie ze sobą różnych elementów w kolorze czerni. Rzadko noszę się w ten sposób, jednak uważam, że w tym zestawieniu całość wygląda klasycznie i elegancko.
Od początku...
Matką małej czarnej, jak zresztą wielu innych kultowych pomysłów była Coco Chanel. Swoją wersję Mademoiselle przedstawiła światu w latach dwudziestych zeszłego wieku. Sukienka została zaprojektowana tak, aby pasowała każdej kobiecie, niezależnie od kształtów, jakimi obdarzyła ją natura. Kreacja jest z założenia prosta, a dzięki szeregowi możliwości stylizacyjnych także uniwersalna. Ten sam element odzieży może stać się zarówno strojem biznesowym, jak i wieczorowym. Mała czarna na dobre zakorzeniła się w kulturze popularnej - jest przedstawiana na wiele sposobów, do tego, profesjonalnie zajmujące się doborem ubrań osoby określają ją jako idealną bazę garderoby. Obecnie różnorodne wersje kultowego elementu można znaleźć u światowej sławy projektantów, czy nawet w sieciówkach. Zastanawiając się nad sławnymi czarnymi sukienkami na myśl odrazu przychodzi mi tak zwana „revenge dress", w której sfotografowana została księżna Diana po rozwodzie z księciem Karolem. To, oczywiście, tylko jeden z przykładów wykorzystania idei zapoczątkowanej przez Coco.

Nietuzinkowe dodatki mogą sprawić, że nawet najprostsze bazowe ubrania urosną do rangi high fashion. Intrygująca biżuteria, przeskalowana opaska, torebka o fascynującym kształcie - mamy pełną dowolność. Tak naprawdę, aby odnieść sukces wystarczy jedno przykuwające uwagę akcesorium, inaczej balansujemy na granicy dobrego smaku i przesytu. Tym razem postawiłam na nietypową torebkę, która kojarzy mi się nieco z modelem The Pouch od Bottegi Venety. Sakiewka ze sztucznej skóry to mój najnowszy nabytek vintage. Przyznam, że początkowo zeszłoroczne dzieło projektanta niezbyt mnie do siebie przekonywało. Z czasem jednak, gdy na coraz większej ilości fotografii pojawiała się ta słynna torebka moja opinia na jej temat ulegała zmianie, W końcu przypadkiem natrafiłam na model Monki. Oczywiście, oba akcesoria różnią się od siebie. Porównuję je ze względu na sposób zamknięcia, oraz noszenia - luźno trzymane w dłoni. Sakiewka marki Monki należy do miękkich toreb, tak samo jak spopularyzowana The Pouch. Po przejrzeniu tuzinów zdjęć dzieła Bottegi Venety to właśnie te cechy najbardziej mnie urzekły, a teraz znalazłam idealną wersję dla siebie i to w znacznie niższej cenie.
Jak już wspomniałam, dodatki mają niesłychaną siłę. Dzięki nim możemy odmienić cały strój i to bez zbędnego trudu. Na brak pomysłu odnośnie do ubrań jakie chcemy włożyć jest prosta recepta - minimalistyczna góra (sweter, koszula, a latem - bezrękawnik), wygodne spodnie lub ulubiona spódnica i nieco mniej zachowawcze dodatki (masywne kolczyki, duży wisior lub charakterne okrągłe okulary). Oczywiście, ten schemat można modyfikować w zależności od preferencji, czy warunków pogodowych,. Tak czy inaczej, dzięki akcesoriom możemy wyrazić nasz indywidualizm. Jeżeli wydaje się Wam, że podany przeze mnie „przepis" nie wyrazi Waszej osobowości, zapewniam, że dobór ulubionych dodatków bardzo się temu przysłuży. Podczas kompletowania stroju skupiamy się również na preferowanych krojach, materiałach i fakturach, co w połączeniu z akcesoriami tworzy idealnie opisującą nas całość.

Możesz dbać o siebie z całych sił kupować drogie kosmetyki i spędzać całe godziny na porannej toalecie, ale i tak nie osiągnąć zadowalających efektów. Wystarczy, że zabraknie jednego czynnika, jednej bardzo ważnej cechy, a nagle staniesz się nieatrakcyjna, źle ubrana, a Twoje włosy będą przypominać siano. Tym istotnym czymś jest samoakceptacja. Wierz mi, że naprawdę łatwo popaść w dół właśnie przez jej brak. Ja sama przez to przeszłam. Byłam krytykowana, wyśmiewana, porównywana. Może i nadal jestem, ale... ale teraz tego nie dostrzegam, a przynajmniej szybko o tym zapominam. Patrzę w lustro i widzę siebie, nie wroga. Oczywiście, nie jestem ideałem, ale któż z nas jest? Możemy za to stać się najlepszą wersją nieidealnej samej siebie. Do tego właśnie dążę. Bez zaakceptowania swoich wad nie uda nam się niczego zmienić. To nie egoizm, ani snobizm - to po prostu przyjmowanie rzeczywistości do świadomości. Pozwól, że wyjaśnię Ci to na swoim przykładzie.

Witajcie w nowym roku!
Dzisiaj chciałabym trochę ponarzekać. Zastanawiałam się, czy ten wpis ma sens, ale... przecież nie każdy kosmetyk musi nam odpowiadać, nawet ten często chwalony. Takie recenzje są jak najbardziej pożyteczne. O co dokładnie chodzi? Jakiś czas temu nabyłam cieszącą się dobrą sławą odżywkę od YOPE - Orientalny Ogród. Wiązałam z nią ogromne nadzieje... Wręcz nie mogłam doczekać się efektów, jakie dzięki niej uzyskam. Miała być skutecznym zastępstwem dla poprzedniego produktu. Niestety. Zupełnie nie spełniła moich oczekiwań. Po chwili namysłu chyba znalazłam winowajcę. Ale spokojnie - to, że odżywka nie odpowiada moim kosmykom, wcale nie oznacza, że u Was będzie tak samo.